Winnaar ARC22 Interieur Award
Tijdelijke Eerste Kamer Den Haag
Happel Cornelisse Verhoeven
Happel Cornelisse Verhoeven zet decorbouw in voor tijdelijke Eerste Kamer
Tijdelijke samenhang creëren tussen een historisch stadspaleis en een jaren ’80 gebouwencomplex lijkt op het eerste gezicht geen makkelijke opgave. Toch vond het architectenbureau een ogenschijnlijke eenvoudige oplossing. Door de ontwerpopdracht te benaderen als decorbouw bieden de gebouwdelen een tijdelijk – van 2020 tot 2025 – maar waardig onderkomen.
Tekst Charlotte Thomas • Beeld Karin Borghouts
Vanwege de verbouwing van het Binnenhof zijn de Eerste Kamer en de Raad van State voor de aankomende jaren verhuisd naar ‘Huis Huguetan’ en de achterliggende jaren ‘80 bouwdelen aan de Kazernestraat in Den Haag.
Het Rijksvastgoedbedrijf vroeg het architectenbureau Happel Cornelisse Verhoeven Architecten om het gebouwencomplex technisch gereed te maken en om het keiharde contrast tussen beide delen te verzachten met een nieuw, representatief interieurontwerp.
Het houten meubilair, de lichtarmaturen en beschilderde ornamenten geven de ruimtes betekenis en zorgen voor een intieme sfeer in een abstracte tijdelijke omgeving.
Huis Huguetan is onderling verbonden met de jaren ’80 uitbreiding door loopbruggen. Maar de twee panden kenden een stilistische breuk. Happel Cornelisse Verhoeven Architecten pakte het motief van de stijlkamers in het historische gedeelte op om het contrast tussen beide gebouwen te minimaliseren en met elkaar in eenheid te brengen.Ze voegden als het ware een nieuwe ‘voering’ – analoog aan de 18de-eeuwse rococco van Huis Huguetan – toe aan het jaren ’80 gebouw. Zo zijn de houten wandbetimmeringen uit het historische stadspaleis in geabstraheerde vorm doorgezet in de andere bouwdelen.
De gordijnen, vloerbedekkingen en architectonische plafonds zorgen voor een klassiek-moderne sfeer. Ze zijn strategisch los gehouden voor de bestaande structuur zodat de spouwruimte plek kan bieden aan al het technische vernuft. Daardoor kan het er, over vijf jaar, ook weer eenvoudig uitgehaald worden zonder sporen na te laten.
Ook de gekozen kleurafwerkingen – wit-grijze grondtonen – van alle nieuwe stijlkamers bouwen zorgvuldig voort op het bestaande kleurenpalet van Huis Huguetan. Hier en daar zijn er kleuraccenten toegevoegd om het eigentijdse karakter te behouden, zoals ‘vergadergroen’ in de vergaderzalen.
Sprekend in de ceremoniële ruimten zijn niet de houten wand- en plafondgeleding, maar de gecanneleerde gordijnen en vitrages. Deze verhullen de technische tracés van de luchtbehandeling, audiovisuele middelen, ICT en brand-en persoonsveiligheid. Als gebruiker zie je amper de techniek die verscholen zit achter deze wandbekleding. Bovendien zorgt de overvloed aan textiel voor een aangename akoestiek. Het houten meubilair, de lichtarmaturen en beschilderde ornamenten geven de ruimtes betekenis en zorgen voor een intieme sfeer in een abstracte tijdelijke omgeving.
De plenaire zaal van de Eerste Kamer op het Binnenhof stamt uit de 17de eeuw en de opstelling hiervan is nooit gewijzigd. In deze zaal, met zijn rijke plafondschilderingen, zitten de senatoren in een lagerhuisopstelling tegenover elkaar gepositioneerd met een open ruimte in het midden en aan de ene kant de voorzitter met daartegenover de ministers. De senatoren zitten in tweetallen en delen een tafel met bank.
Dit frappante detail wisten Happel Cornelisse Verhoeven Architecten feilloos te vertalen naar de tijdelijke huisvesting. Zo kon de eeuwenoude debatvorm voorgezet worden in de kleinere – 70% van het originele oppervlak op het Binnenhof – zaal. De architecten gaven aan dat het een ware puzzel was om dezelfde opstelling terug te brengen, maar door subtiele aanpassingen in het meubilair – kleiner en smaller gemaakt – zijn ze geslaagd in hun opzet.
Ontwerpvrijheid Het tijdelijke karakter van de ontwerpopgave gaf Happel Cornelisse Verhoeven een zekere ontwerpvrijheid. Ze hebben letterlijk een decorum gerealiseerd in een bestaande structuur. Hun interieurontwerp verhult niets, roept herinneringen op aan het Binnenhof en is een plek waar rituelen, conventies en symboliek gewicht geven aan de werkwijzen, wetgevende taken en omgangsvormen in het parlementaire instituut.
