In Vancouver domineert hoogbouw de skyline van de stad. Maar op straat heb je niet door dat je onder een toren van ruim honderd meter doorloopt. Deze torens staan op lage bouwmassa’s die als een soort podium fungeren en het straatprofiel een menselijke schaal geven. Hier is ruimte voor stedelijke programma’s, terwijl de hoogbouw zorgt voor genoeg dichtheid om al deze voorzieningen te laten bestaan. Vancouverism wordt deze wijze van stadsplanning ook wel genoemd.

Ook in Nederland zoeken we naar verdichtingsstrategieën om te voldoen aan de woningbehoefte in de grote steden. Misschien is een grootschalige aanpak zoals in Vancouver niet passend, maar we kunnen zeker veel leren van deze Canadese stad. Vooral dat hoogbouw juist kan bijdragen aan een levendige openbare ruimte.

In deze monografie komen zes projecten aan bod, die elk op een eigen manier invulling geven aan het verdichtingsvraagstuk. We kijken naar Nederlandse bureaus in het buitenland en bespreken de Norra Tornen in Zweden en de Future Towers in India door respectievelijk OMA en MVRDV.

Maar we kijken ook dichter bij huis naar bijvoorbeeld de Pontsteiger in Amsterdam door Arons en Gelauff architecten. Het bureau heeft een voor Amsterdamse begrippen nieuwe woonervaring en voor bezoekers een prettige verblijfsomgeving gerealiseerd. Verder komen Rhapsody in West en de Willemstoren. En we duiken in onze archieven voor een bespreking van The Red Apple in Rotterdam door KCAP.

Marieke Giele

Vakredacteur de Architect